Kwaliteiten, benoem ze!

Wij van Frame bv begeleiden dagelijks mensen naar een nieuwe baan en ontmoeten – zie hier de schoonheid van ons bedrijf en ons vak- de meest uiteenlopende mensen: individueel of groepsgewijs. We belichten alle facetten van het sollicitatieproces om onze – ja heus we voelen dat echt zo – om onze mensen de juiste tools te geven waarmee zij werkgevers kunnen overtuigen met hem of haar in zee te gaan. Wij van Frame bv zijn er van overtuigd dat je vooral met het benoemen van de kwaliteiten het verschil maakt in een sollicitatieprocedure. Toch zien we vaak dat mensen veel kwaliteiten hebben maar zich er niet bewust van zijn. Hoewel…. men weet het wel maar vindt het niet gepast om het over die kwaliteiten te hebben. Immers doe maar normaal! Dan doe je al gek genoeg!

Hoe Hollands wil je het hebben vraag ik me dan af. Het is kennelijk ongepast om te delen waar je goed in bent. Als je vertelt waar je goed in bent, dan loop je nog altijd niet naast je schoenen. Tsja? Wat doe je als je allemaal al op elkaar lijkt wat betreft opleiding en werkervaring en dat ook nog eens in een standaard cv-format giet? Dan moet je het verschil maken met jouw kwaliteiten. Daar zit jouw toegevoegde waarde. Helaas! Wij zijn niet zo scheutig met onze kwaliteiten terwijl dat wel zou moeten. Uitroepteken!

Een koektrommel vol kwaliteiten

Enige tijd geleden nam een Georgische man deel aan mijn training. Het vertelde een geweldige anekdote. Het bleek een prachtige weerspiegeling van de calvinistische blik die wij op onszelf richten. Nog voor hij zijn eerste zin had uitgesproken biggelden dikke prettranen over zoveel calvinisme over zijn wangen.

Met zijn ouders had hij als kind, net een sociale huurwoning in Groningen betrokken toen hij voor het eerst met een vriendje mee naar huis mocht om te gaan spelen. Er waren meer jochies uitgenodigd en voordat het spul in de tuin werd losgelaten werden ze getrakteerd op een gezond glas melk. Hoe Hollands wil je het hebben? Terwijl die kleine knapen, zo vertelde mijn Georgische cursist nog altijd breed lachend, dorstig aan hun glas lurkten, zette moeder een koektrommel op tafel en haalde de deksel eraf. Ze legde de deksel vervolgens plagend op de keukentafel.

Op het commando van moeders mocht elk vriendje een kaakje uit de trommel pakken. Terwijl de jochies die veel zin hadden in nog een koekje zagen, hoe moeders hemeltergend de deksel naast de trommel liet liggen om vast te kunnen stellen wie er goed opgevoed was en wie niet, pakte onze Georgische cursist nog een koekje. Niet dat hij niet goed was opgevoed, neen pas op! Maar juist omdat hij was opgevoed met de gedachte: als je trek hebt dan eet je want eten moet je eten en liefst met anderen delen. Ook al is dat een koekje. En, alstublieft, niet te scheutig. De moeder had hem, zo zei hij, behoorlijk boos aangekeken maar dat deerde hem niet.  Omdat hij trek had in nog een koekje, deed hij een derde greep in de trommel. In één vlotte beweging tikte de moeder hem met links op de hand terwijl ze met rechts snel de deksel op de trommel deed. “ Dat doen wij niet hier in Nederland”.

Die ochtend in de training..

De hele ochtend heb ik vervolgens alle cursisten zo veel mogelijk kwaliteiten uit hun koektrommels laten halen. Dat doe ik nog altijd in mijn training. En de deksels…. die neem ik in. Want het is zonde om zo’n goed gevulde koektrommel vol kwaliteiten onaangeroerd op tafel te laten staan. Laat maar eens goed rond gaan, die trommel. Uitdelen!